FEL142 STOACILAR

Stoa felsefesi, Roma İmparatorluğunun hâkim felsefesidir. Kurucusu Kıbrıslı Zenon’dur (MÖ 340-260). Bu felsefe ekolü MÖ 300 yılı sıralarında kurulmuştur. Bu felsefeyi anlatan en tipik özdeyiş: “Ölüm ve bela, kontrolümüzün dışında olduğundan ve herkesin başına geldiğinden, onları vakur bir şekilde karşılamalıyız”.

Stoa felsefesinin önemli ilkeleri:

Var olan bütün gerçeklik, bu dünyadır.

Tanrı, bu dünyanın aklıdır, bu dünyada her yeri kaplar.

Doğa, ussal olarak kavranılabilir ilkelerle yönetilir.

Biz, doğanın bir parçasıyız.

En seçkin Stoa filozofları:

Seneca (MÖ 2- MS 65)

Marcus Aurelius (MS 121-180)

Epiktetos (MS 50- 130)

Stoa felsefesi 3 döneme ayrılır:

Erken (Eski) Stoa: Zenon (Kıbrıslı), Kleanthes (Assoslu), Chrysippos (Tarsuslu) Merkez Atina.

Orta Stoa: Poseidonidos (Suriyeli) (135-51), Panaitios (Rodoslu) (180-110)

Yeni (İmparatorluk, Geç) Stoa: Seneca, Marcus Aurelius, Epiktetos

Felsefe 3 alana ayrılır: Mantık (Bilgi Teorisi), Fizik (Metafizik) ve Ahlâk