FEL142 STOACILAR
Stoa felsefesi, Roma İmparatorluğunun hâkim felsefesidir. Kurucusu Kıbrıslı Zenon’dur (MÖ 340-260). Bu felsefe ekolü MÖ 300 yılı sıralarında kurulmuştur. Bu felsefeyi anlatan en tipik özdeyiş: “Ölüm ve bela, kontrolümüzün dışında olduğundan ve herkesin başına geldiğinden, onları vakur bir şekilde karşılamalıyız”.
Stoa felsefesinin önemli ilkeleri:
Var olan bütün gerçeklik, bu dünyadır.
Tanrı, bu dünyanın aklıdır, bu dünyada her yeri kaplar.
Doğa, ussal olarak kavranılabilir ilkelerle yönetilir.
Biz, doğanın bir parçasıyız.
En seçkin Stoa filozofları:
Seneca (MÖ 2- MS 65)
Marcus Aurelius (MS 121-180)
Epiktetos (MS 50- 130)
Stoa felsefesi 3 döneme ayrılır:
Erken (Eski) Stoa: Zenon (Kıbrıslı), Kleanthes (Assoslu), Chrysippos (Tarsuslu) Merkez Atina.
Orta Stoa: Poseidonidos (Suriyeli) (135-51), Panaitios (Rodoslu) (180-110)
Yeni (İmparatorluk, Geç) Stoa: Seneca, Marcus Aurelius, Epiktetos
Felsefe 3 alana ayrılır: Mantık (Bilgi Teorisi), Fizik (Metafizik) ve Ahlâk