Sukarno-Nehru
Sukarno
1901 yılında doğdu. İlkokulu köyde okuduktan sonra 1916’da Hollanda lisesinde okumaya başladı. İslam, sosyalizm ve Hinduizm’den ilhamlar almış, ancak onları milliyetçi bir reel politika için bir araç olarak kullanmıştı. Çeşitli örgütler içerisinde yer aldıktan sonra 1926’de Endonezya Ulusal Partisi’ni kurdu ve bu partinin başına geçti. Milliyetçi ve bağımsızlıkçı faaliyetleri nedeniyle Sukarno 1929’da tutuklandı. Japonlar, 1943 yılında işgali yürütebilmek için PUTERA adlı bir yapı kurup, Sukarno’ya burada rol verdi. İkinci Dünya Savaşı sonrası Japonlar, Endonezya’dan çekildikten sonra 1945’te bağımsızlık ilan edildi ve cumhurbaşkanı Sukarno seçildi. USDEK adını verdiği 5 maddelik bir politika hazırladı: 1945 anayasası, Endonezya sosyalizmi, güdümlü demokrasi, devletçi ekonomi ve Endonezya kimliği. Sukarno dış politikada da anti-emperyalist ve bağlantısız bir politika yürütmeye çalıştı. 1956 yılında Bandung’da bağlantısız ülkeler arasında bir toplantı düzenlendi. Ordudaki bu kesim ABD ile işbirliği yaparak Sukarno’ya bir darbe planladı. 1968’de ise Sukarno’nun tüm yetkileri elinden alınarak öldüğü 1970 yılına kadar ev hapsinde kalmıştır.
Nehru
1889’da doğdu. Ailesi Hindistan’ın bağımsızlığı için mücadele eden Hint Ulusal Kongresi’nin önemli üyelerindendi ve rahat bir çocukluğu vardı. 1912’de Hindistan’a döndüğünde bağımsızlık konusunda daha radikal fikirlere sahip olmaya başladı ve bu konuda ılımlı olan babasıyla ters düştü. Gandhi ile tanıştıktan sonra bağımsızlık mücadelesinde daha aktif rol aldı. İngilizler olayları yumuşatmak için Hintlilere verilen hakları biraz daha arttırmıştılar, ancak Gandhi ve Nehru bunu da yeterli görmemiş ve halkı işbirliği yapmamaya çağırmıştı. Bu süreçte birçok kez hapse girmiş ve çıkmıştı. 1923’te Kongre Partisi’nin genel sekreterliğine seçilmişti. 1937 seçimlerinde partisi büyük çoğunluk elde etmiş, mecliste yaptığı konuşmalarda İngiltere sömürge yönetimini sert şekilde eleştirmeye devam etmişti. 1947’de ise bağımsızlık kabul edilmiş ve Nehru ilk başbakan olmuştu. Bağımsızlıktan sonra Nehru önünde birçok zorluk vardı. Hindistan birçok prenslikten oluşmaktaydı ve bunlar arasında bir ulusal birlik oluşturmak zordu. Nehru’nun politikalarının temel olarak 7 hedefi vardı: modernleşme, ulusal birlik, parlamenter demokrasi, sanayileşme, sosyalizm, bilimsellik ve bağlantısızlık. Nehru, aynı zamanda Dışişleri bakanı olarak dış politikada da aktif bir rol üstlendi. Bağlantısızlar hareketinin etkin bir üyesi oldu. Asya ve Afrika’daki üçüncü dünya ülkelerinin bağımsızlıklarını destekledi. 1964’te vefat etti.
Çağdaş Liderler Ansiklopedisi, İletişim Yayınları, Ankara, 1986, ss. 1916-1937; 1500-1517.